Przeglądaj
Ostatnie zgłoszenia
Teraz wyświetlane 1 - 5 z 207
- PozycjaWizualny przekaz orędzia miłosierdzia Bożego wyzwaniem dla wrażliwości współczesnego człowieka(Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie Wydawnictwo Naukowe, 2025) Szweda, PiotrObraz Bożego Miłosierdzia stanowi wizualny przekaz orędzia Bożego miłosierdzia, a także konkretne wyzwanie dla wrażliwości współczesnego człowieka. Wizerunek Jezusa Miłosiernego to jedno z najbardziej rozpoznawalnych na świecie przedstawień religijnych XX i XXI wieku i jeden z najważniejszych elementów kultu Bożego miłosierdzia mających swoje źródło w objawieniach s. Faustyny Kowalskiej. Do jego istotnych elementów składowych, które wymienił bł. ks. Michał Sopoćko, wileński spowiednik świętej, należą: promienie, spojrzenie, podpis „Jezu, ufam Tobie!”, układ postaci oraz tło. Pierwszy obraz Bożego Miłosierdzia wykonał w Wilnie w 1934 roku Eugeniusz Kazimirowski. Najbardziej rozpoznawalny jest obraz autorstwa Adolfa Hyły z kaplicy krakowskiego sanktuarium. Istotniejsza od formy jest jednak treść przesłania obrazu. W nabożeństwie do Bożego Miłosierdzia pełni on funkcję naczynia, którym ludzie mogą czerpać łaski ze źródeł miłosierdzia, oraz narzędzia, przez które sam Jezus udziela łask. Drugą rolę wizerunku Jezus określił jako znak przypominający ludziom żądanie ufności i czynienia miłosierdzia. Dzisiejszy człowiek, żyjący w świecie zdominowanym przez konsumpcjonizm, indywidualizm i rzeczywistość wirtualną doświadcza często osłabienia wrażliwości na potrzeby drugiego człowieka. W tym kontekście uczynki miłosierdzia co do ciała i co do duszy stają się dla niego szczególnym wyzwaniem. Wielokrotnie przypominali o tym trzej ostatni papieże – św. Jan Paweł II, Benedykt XVI i Franciszek, nawiedzając sanktuarium Bożego Miłosierdzia w krakowskich Łagiewnikach i modląc się przed łaskami słynącym obrazem Jezusa Miłosiernego.
- PozycjaMiłosierdzie wyrazem nieograniczonej miłości Boga do człowieka w świetle „Dzienniczka” św. Faustyny(Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie Wydawnictwo Naukowe, 2025) Orzeszyna, JanPan Jezus, objawiając się św. Faustynie Kowalskiej, kilkakrotnie mówi, że grzesznicy mają przed innymi prawo do Jego miłosierdzia. Niektórym te słowa wydają się niesprawiedliwe, bo myślą, że Bóg kocha tak samo, jak oni kochają. Tymczasem miłosierdzie Boże względem grzeszników jest wyrazem Jego nieograniczonej miłości do człowieka. Bóg nie ocenia ludzi po ich zachowaniu, lecz patrzy na serce człowieka. Pragnieniem s. Faustyny jest, by wszyscy odkryli prawdę o nieskończonej miłości Boga względem każdego człowieka. W tym celu należy głosić prawdę niosącą nadzieję grzesznikom, aby nie lękali się zbliżyć do Jezusa, chociażby ich grzechy były jak szkarłat. Ponadto, ci którzy doświadczyli Bożego miłosierdzia, powinni starać się wejść na wyższy stopień zjednoczenia z Chrystusem, mając świadomość, że stan grzeszności nie jest stanem normalnym.
- PozycjaDoświadczenie Bożej obecności w życiu duchowym św. Faustyny(Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie Wydawnictwo Naukowe, 2025) Gogola, Jerzy WiesławTemat zostaje ujęty w czterech punktach. Po ukazaniu sposobów obiektywnej obecności Boga w życiu wierzącego omówione zostają sposoby doświadczenia Boga przez s. Faustynę, by następnie przedstawić zasadniczą treść tego doświadczenia oraz jego owoce. W zdecydowanej większości jej duchowej drogi mamy do czynienia z nieustannym żywym dialogiem z Chrystusem, który daje jej zrozumienie istoty rzeczy, a jednocześnie staje się jej mocą do działania. Jakkolwiek opis jej dynamicznej relacji z Chrystusem zawiera wyjątkowo dużo nadzwyczajnych momentów Bożej interwencji, s. Faustyna w żadnym wypadku nie jest biernym medium, przez które Bóg przypomina światu o swojej obecności i miłosierdziu względem niego. Bóg istotnie to czyni, ale ukazując dzieło zbawienia dokonane w jej osobistym życiu. Nasza święta doświadcza obecności zbawczej, przemieniającej, o czym świadczą jej owoce. Jako owoc duchowej przemiany s. Faustyny należy wymienić jej zdolność do całopalnej ofiary z siebie, heroiczną miłość bliźniego, a także świadome przyjmowanie cierpienia w zjednoczeniu z Chrystusem Ukrzyżowanym.
- PozycjaMiłosierdzie Boże wobec osób chorych i umierających w „Dzienniczku” św. Faustyny(Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie Wydawnictwo Naukowe, 2025) Dziedzic, JanNiniejsza publikacja stara się przybliżyć, jak orędzie Bożego miłosierdzia w ujęciu św. Faustyny stało się twórczym fermentem w refleksji Kościoła. Autorzy poszczególnych rozdziałów – reprezentujący różne dziedziny nauk teologicznych – pokazują, że duchowość Faustyny nie jest marginalnym dodatkiem do tradycji Kościoła, lecz stanowi jej prorockie pogłębienie. Dotyczy to zarówno rozumienia cierpienia, śmierci i życia wiecznego, jak i nowej mariologii miłosierdzia, sakramentalnej teologii obecności oraz liturgii jako przestrzeni ikonicznego przekazu Objawienia.
- PozycjaTrudności w budowaniu wspólnoty w Parafii Ewangelicko-Augsburskiej w Miechowicach i próby ich przezwyciężania(Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie Wydawnictwo Scriptum, 2025) Seemann-Majorek, AnnaPoczątki ewangelickiej parafii w Miechowicach sięgają schyłku XIX w. Została ona powołana do życia przez Ostoję Pokoju – instytucję charytatywną, której założycielką i główną fundatorką była Ewa von Tiele-Winckler – córka jednego z najbogatszych arystokratów ówczesnych Prus. Bliskość, rodzinna atmosfera – od samego początku wyróżniały miechowicką wspólnotę. Podejmowane działania służyć miały budowaniu więzi, w których Tiele-Wincklerówna dostrzegała ogromną wartość i znaczenie w procesie resocjalizacji i wychowania. W referacie zostały więc zasygnalizowane idee założycielskie Ostoi Pokoju, historyczne początki parafii, dalsze jej dzieje, aż do czasów współczesnych, kiedy ostatnie zabudowania rozsypywały się na oczach wiernych. Został opisany proces ratowania dziedzictwa architektonicznego i wspólnotowego oraz jego efekt – wykorzystanie odnowionych budynków w odbudowie wspólnoty i metawspólnoty, dla których bliskość, relacyjność i więzi znów stanowią głęboką wartość oraz wyznaczają kierunek w działaniach endo i egzogennych społeczności skupionej wokół zabytkowego kompleksu parafii.