Przeglądaj
Ostatnie zgłoszenia
Teraz wyświetlane 1 - 5 z 198
- PozycjaApersonalne relacje w zmediatyzowanym społeczeństwie(Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie Wydawnictwo Naukowe, 2025) Zwoliński, AndrzejWirtualna rzeczywistość, w której funkcjonuje zetatyzowane społeczeństwo, niesie, oprócz zalet, wiele zagrożeń. Część z nich dotyczy relacji międzyludzkich, które poprzez zapośredniczenie w technologiach informatycznych ulegają osłabieniu, zakłóceniu i depersonalizacji. Niewłaściwe korzystanie z mediów społecznościowych potęguje samotność i zagubienie. Komunikacja wirtualna nie może być traktowana na równi z bezpośrednim spotkaniem z drugim człowiekiem.
- PozycjaAksjologiczny i empiryczny wymiar bliskości w rozważaniach Józefa Tischnera(Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie Wydawnictwo Naukowe, 2025) Salamon, KatarzynaDokonana analiza aksjologicznego wymiaru relacji międzyludzkich, opisanych przez Józefa Tischnera, wskazuje na empiryczne możliwości aplikacyjne, zwłaszcza w obszarze systemu pomocy społecznej oraz pracy socjalnej. Filozofia Józefa Tischnera jest przede wszystkim próbą refleksji na temat faktu istnienia różnorodnych relacji międzyludzkich, momentu spotkania, bliskości, wzajemnego wsparcia, komunikacji pomiędzy dwojgiem ludzi. Zrozumienie sensu spotkania, dialogu i wartości każdego człowieka to kluczowy element jego rozważań. Celem pracy było udowodnienie tezy, że Józef Tischner był myślicielem, który skupiał się na problemach ludzi „tej ziemi”. Dla niego bycie z ludźmi było fundamentalnym źródłem filozofowania. Był głęboko przekonany, że myślenie filozoficzne jest twórcze, jeżeli wyrasta z żywego doświadczenia, którego nabiera się podczas bycia z innymi ludźmi. Józef Tischner udowadniał tezę, że aby naprawdę być z innymi, trzeba umieć brać za nich odpowiedzialność, a nie tylko przebywać obok nich. Rozważania filozoficzne Józefa Tischnera mają wyraźny wymiar empiryczny, mający zastosowanie w praktyce pedagogicznej, w pracy socjalnej, w oddziaływaniach terapeutycznych oraz w codziennych relacjach międzyludzkich.
- PozycjaFenomen bliskości międzyludzkiej jako inspiracja refleksji naukowej(Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie Wydawnictwo Naukowe, 2025) Godawa, GrzegorzArtykuł pt. Fenomen bliskości międzyludzkiej jako inspirator integralnej refleksji naukowej podejmuje próbę wielowymiarowego ujęcia bliskości. Celem tekstu jest ukazanie, że bliskość, rozumiana jako relacja o charakterze emocjonalnym, aksjologicznym i społecznym, stanowi istotny punkt odniesienia dla współczesnej refleksji naukowej, przekraczającej granice pojedynczych dyscyplin. W pierwszej części artykułu autor definiuje bliskość jako fenomen, wskazując na jego efemeryczność, a zarazem osadzenie w trwałych strukturach osobowych. Przedstawia antropologiczne podstawy relacji w odniesieniu do personalizmu chrześcijańskiego. W części poświęconej aksjologicznemu kontekstowi relacji ukazane zostaje znaczenie wartości jako fundamentu integracji społecznej i spójności relacyjnej. Następnie, poprzez analizę interdyscyplinarnego podejścia, przedstawiono metodologiczną zasadność łączenia perspektywy filozoficznej, socjologicznej, pedagogicznej, psychologicznej i prawnej w badaniach nad bliskością. Rozdział dotyczący łączenia pozornych przeciwieństw ukazuje napięcie między spontanicznością a strukturą, podmiotowością a normą, obecnością a oddaleniem, uznając je za elementy konstytutywne dla trwałych więzi. Artykuł zawiera również postulat wzmocnienia teorii przez praktykę, zgodnie z którym refleksja naukowa powinna wynikać z doświadczenia życiowego i być przez nie weryfikowana. Całość prowadzi do wniosku, iż bliskość, jako fenomen relacyjny, wymaga podejścia zintegrowanego, otwartego na dialog między teorią a praktyką oraz między różnymi dziedzinami wiedzy.
- PozycjaLudzki Kościół Trójcy Świętej jako sakramentalne misterium(Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie Wydawnictwo Naukowe, 2025) Napiórkowski, AndrzejPoważna sytuacja zagubienia współczesnego człowieka staje się wyzwaniem dla nauki o Kościele. Chodzi o pewne zmiany w uprawianej eklezjologii. Mianowicie powinna to być eklezjologia trynitarna, która uwzględnia wszystkie trzy osoby Boskie i ich działanie w procesie powstawania i spełniania się Kościoła, tak w jego genezie, jak naturze i misji. Dzięki temu możliwe staje się wydobycie i uwzględnienie jego charakteru misteryjnego i sakramentalnego. W konsekwencji dialog ekumeniczny zyskuje swoje poważne podstawy doktrynalne i jednocześnie pojednani chrześcijanie mogą sprawować swoją posługę dla innych w sposób bardziej wiarygodny. Komunijno-komunikacyjny charakter Trójcy Świętej wręcz nakłania do zaangażowania się na rzecz widzialnej jedności Kościoła. Warto też zwrócić uwagę, że miłosne relacje Trójcy Świętej są wzorem i przedłużeniem oblubieńczej miłości małżeństwa i rodziny, a Kościół żyje z rodziny i dla rodziny. Eklezjologia łączy się tu nie tylko z trynitologią, ale i antropologią. Dzięki temu wewnętrzna misja wspólnoty wierzących wobec jej samej, ale też i jej zewnętrzna misja wobec świata nabiera autentyzmu i skuteczności. Nauka o Kościele musi dziś bardziej definitywnie przybierać ludzkie oblicze, aby w swoim zewnętrznym przejawie wspólnota chrześcijan zdecydowanie odchodziła od nadmiernych przejawów instytucji czy bezdusznego klerykalizmu.
- PozycjaThe rise of philosophy of Solidarity in Poland(Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie Wydawnictwo Naukowe, 2024) Zuziak, WładysławThe article presents the historical events that were crucial to the emergence of the “Solidarity” movement. Against the background of the evolution of demands made by Polish workers, the article discusses the impact of the Polish Catholic intelligentsia on these events. It also points to the sources of Biblical inspirations which, thanks to the influence of Karol Wojtyła and Józef Tischner, appeared in the formation of the ethos of solidarity. Next, it outlines the development of the moral philosophy of solidarity in the initial period of the movement’s formation and discusses the reasons for the subsequent departure from the ethos of solidarity from this perspective. The conclusion shows both the shortcomings of contemporary models of solidarity and the prospects for the development of the project of solidarity in a universal dimension.