Zbiory w Repozytorium
Przeszukaj kolekcje
Najnowsze publikacje
Pozycja
Educational challenges of developing multiple communication competences in the era of convergence. Case study of the Transilvania Creative Camp
(Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie, 2025) Miśkowiec, Anna
The purpose of our article is to show, on the basis of theoretical analysis and empirical research, that participating in intercultural educational activities based on the project method can have a beneficial impact on the development of multiple communication competences. This paper combines participant observation with elements of content analysis and presents a case study of a summer school, the Transilvania Creative Camp. The participants’ focus was to create a promotional strategy for the heritage of Lăpuș Land in Northern Transylvania (Romania). It can be noted that whilst implementing the main objectives of the project, specifically the development of marketing communication skills, the participants developed, among others, competences in the field of intercultural, visual and media literacy. This initiative fits perfectly into the needs of contemporary education—it is a response to globalisation processes, shapes awareness of intangible cultural heritage, and promotes sustainable tourism and intercultural understanding.
Pozycja
„Haparanda” wileńska. Portrety rysunkowe i karykatury autorstwa Eugeniusza Kazimirowskiego w zbiorach Biblioteki Narodowej w Warszawie
(Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie, 2025) Szweda, Piotr
Eugeniusz Kazimirowski to autor nie tylko pierwszego obrazu Jezusa Miłosiernego według wizji św. Faustyny, jak do tej pory był postrzegany. Przyglądając się bliżej jego dorobkowi, możemy stwierdzić, że o wiele częściej w swojej twórczości sięgał po tematykę nierelgijną. Malował pejazaże, portrety rodziny i znajomych, a także przypadkowych osób. Ponadto, co może być dla wielu zaskoczeniem, wykonywał także rysunki. W 1947 roku wdowa po Michale Brensztejnie, Jadwiga, przekazała w darze Bibliotece Narodowej zbiór kilkunastu dzieł Eugeniusza Kazimirowskiego, które znajdowały się w archiwum rodzinnym. Powstawały one latach 1915–1922. Wśród nich jest autoportret, dwanaście portretów rysunkowych: Aleksandra Zwierzyńskiego, Edwarda Jasińskiego, Władysława Jaszczołta, Witolda Węsławskiego, Jana Wiłejszysa, Anny Wiłejszysowej, Kazimierza Dmochowskiego, nieznanego mężczyzny w średnim wieku oraz Michała Brensztejna, a ponadto dwie autokarykatury i dwie karykatury Stanisława Bohusza Siestrzeńczewicza i Wacława Gizberta Studnickiego. Wszystkie stanowią cenną spuściznę po tym artyście. Sportretowane przez niego osoby to postacie związane z Wilnem, które Michał Brensztejn określił dość enimagmatycznie, aczkolwiek intrygująco „haparandą” wileńską.
Pozycja
Z Tyńca do Wilkowa. Benedyktyńskie dzieła sztuki w kaplicy św. Otylii i św. Łucji w Wilkowie
(Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie, 2025) Działo-Nosal, Maria
Wyposażenie kościoła i klasztoru benedyktynów w Tyńcu od dawna stanowi przedmiot zainteresowania badaczy, a zwłaszcza historyków sztuki. O wiele rzadziej jednak poszukuje się i bada dzieła tzw. rozproszone, które w minionych wiekach zostały z klasztoru benedyktynów w Tyńcu przeniesione w inne miejsce. Artykuł skupia się na analizie dzieł sztuki znajdujących się w kaplicy św. Otylii i św. Łucji w Wilkowie (pow. krakowski), która dawniej przynależała do uposażenia benedyktynów tynieckich. Wyposażenie kaplicy jest świadectwem obecności benedyktynów w Wilkowie i ich wpływu na lokalny kult św. Otylii. Przypadek wilkowskiej kaplicy nie był jak dotąd szerzej badany, a jest ważnym tematem w opracowaniu historii zarówno kaplicy w Wilkowie, jak i kościoła i klasztoru w Tyńcu. W artykule zaprezentowano nowe hipotezy dotyczące możliwego przeniesienia dzieł sztuki z opactwa benedyktynów w Tyńcu do kaplicy św. Otylii i św. Łucji w Wilkowie. Ponadto w tekście podjęto polemikę z dotychczasowymi ustaleniami na temat datowania kaplicy oraz wyposażenia jej wnętrza
Pozycja
Temporalny i autokreacyjny wymiar marzeń w narracjach kobiet w okresie późnej dorosłości
(Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie Wydawnictwo «scriptum», 2025) Biela, Adrian
Możliwość tworzenia i realizowania marzeń jest przypisana do każdego człowieka bez względu na jego wiek, pochodzenie, wygląd, edukację czy też inne czynniki. W rozważaniach został poruszony wątek autokreacyjnej i temporalnej struktury marzeń w odniesieniu do życia i aktywności kobiet w okresie późnej dorosłości (w tym ich duchowości). Przedmiotem badań były zatem marzenia tych kobiet. Celem badań uczyniono ukazanie perspektywy temporalnej marzeń – formy zmian projektów marzeniowych w procesie całożyciowej autokreacji (przeszłej, aktualnej i przyszłych zamierzeń). Postawiono trzy pytania badawcze:
1 W jakim stopniu marzenia przyczyniły się do autokreacji seniorek?
Celem było określenie istoty marzeń według badanych kobiet oraz analiza kluczowych marzeń w przeszłości, teraźniejszości i przyszłości. Zbadano znaczenie marzeń w wyborach życiowych uczestniczek, odnosząc się do poszczególnych okresów rozwojowych – dzieciństwa, wczesnej, średniej i późnej dorosłości – oraz do kluczowych sfer egzystencji: rodziny, edukacji, pracy, zdrowia i fizyczności oraz czasu wolnego, kultury i współżycia społecznego.
2. Jak badane bilansują swoje życie z perspektywy realizacji lub braku realizacji marzeń?
Analiza objęła zarówno czynniki pobudzające do realizacji marzeń, w tym rolę konkretnych osób, jak i bariery utrudniające autokreację. Następnie przeprowadzono ocenę poziomu zadowolenia i satysfakcji z życia w odniesieniu do tworzonych marzeń, ze szczególnym uwzględnieniem aktywności seniorek w procesie realizacji swoich marzeń.
3. Jaką postawę przyjmują badane seniorki wobec własnych marzeń – przeszłych, teraźniejszych i przyszłych?
Analiza obejmowała refleksję nad marzeniami spełnionymi i niezrealizowanymi, wskazanie przedmiotów i kierunków marzeń w perspektywie czasowej oraz identyfikację zmian marzeń w toku życia jednostki. Zdiagnozowano również, czy istnieją marzenia z przeszłości, które badane osoby chciałyby zrealizować w przyszłości.
Badania przeprowadzono w paradygmacie jakościowym, stosując metodę wielokrotnego studium przypadku. Do zbierania danych wykorzystano wywiad swobodny indywidualny, który umożliwił ekspresję osobistych doświadczeń i wniknięcie w sferę duchowości uczestniczek. Badania przeprowadzono wśród uczestniczek klubów seniora oraz słuchaczek uniwersytetu trzeciego wieku. W badaniach wzięło udział pięć kobiet prowadzących ze mną żywy dialog.
Analiza badań oraz ich wyników wykazała istotną rolę marzeń w procesie autokreacji jednostki. Marzenia umożliwiły uczestniczkom otwartość na możliwości rozwoju i samorealizacji, a także aktywne kształtowanie własnego życia. Badane kobiety kreowały siebie, a nawet potrafiły przekraczać swoje ograniczenia. Prezentowały zatem postawę konstruktywną pokonującą kryzysy i troski. Na ich projekty marzeń miały wpływ indywidualne, społeczne i polityczne doświadczenia (historia życia). Ich osobowości, style życia, warunki ekonomiczne i bytowe, poziom motywacji i chęci, zdobyta wiedza, przekonania oraz inne czynniki wyraźnie wpływały na marzenia – ich tworzenie i realizowanie. Całość osobistego i osobliwego doświadczenia marzeń przez badane seniorki, jako czynnika rozwoju siebie, jest treścią tej pracy.
Pozycja
Komunikacja społeczna i promocja idei w kontekście etycznym i pragmatycznym. Wybrane przykłady działań Kościoła w Polsce
(Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie Wydawnictwo Naukowe, 2025) Cymanow-Sosin, Klaudia
Monografia autorstwa Klaudii Cymanow-Sosin pt. „Komunikacja społeczna i promocja idei w kontekście etycznym i pragmatycznym. Wybrane przykłady działań Kościoła w Polsce” prezentuje interdyscyplinarne badania nad rolą komunikacji społecznej i mediów w działalności Kościoła katolickiego w Polsce z perspektywy personalizmu medialnego i wartości uniwersalnych. Publikacja podkreśla etyczny wymiar public relations, dialog z otoczeniem społecznym, w szczególności z młodymi oraz zarządzanie komunikacją w sytuacjach kryzysowych, ilustrując to na przykładzie organizacji Światowych Dni Młodzieży. Autorka analizuje narzędzia i strategie komunikacyjne stosowane przez Kościół, takie jak media relations, corporate identity, lobbing czy event marketing, co pozwala ukazać kompleksowość i efektywność tych działań w budowie wspólnoty oraz promocji wartości chrześcijańskich. Znaczący nacisk położono na potrzebę prowadzenia dialogu opartego na prawdzie, uczciwości i otwartości oraz rolę mediów w ewangelizacji i kształtowaniu świadomości medialnej. Monografia stanowi unikalne kompendium wiedzy teoretycznej i praktycznej dla badaczy komunikacji społecznej, medioznawców, a także praktyków zaangażowanych w działalność public relations i promocję wartości w Kościele.