Zbiory w Repozytorium
Przeszukaj kolekcje
Najnowsze publikacje
Pozycja
Apersonalne relacje w zmediatyzowanym społeczeństwie
(Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie Wydawnictwo Naukowe, 2025) Zwoliński, Andrzej
Wirtualna rzeczywistość, w której funkcjonuje zetatyzowane społeczeństwo, niesie, oprócz zalet, wiele zagrożeń. Część z nich dotyczy relacji międzyludzkich, które poprzez zapośredniczenie w technologiach
informatycznych ulegają osłabieniu, zakłóceniu i depersonalizacji. Niewłaściwe korzystanie z mediów społecznościowych potęguje samotność i zagubienie. Komunikacja wirtualna nie może być traktowana na równi z bezpośrednim spotkaniem z drugim człowiekiem.
Pozycja
Aksjologiczny i empiryczny wymiar bliskości w rozważaniach Józefa Tischnera
(Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie Wydawnictwo Naukowe, 2025) Salamon, Katarzyna
Dokonana analiza aksjologicznego wymiaru relacji międzyludzkich, opisanych przez Józefa Tischnera, wskazuje na empiryczne możliwości aplikacyjne, zwłaszcza w obszarze systemu pomocy społecznej oraz pracy socjalnej. Filozofia Józefa Tischnera jest przede wszystkim próbą refleksji na temat faktu istnienia różnorodnych relacji międzyludzkich, momentu spotkania, bliskości, wzajemnego wsparcia, komunikacji pomiędzy dwojgiem ludzi. Zrozumienie sensu spotkania, dialogu i wartości każdego człowieka to kluczowy element jego rozważań. Celem pracy było udowodnienie tezy, że Józef Tischner był myślicielem, który skupiał się na problemach ludzi „tej ziemi”. Dla niego bycie z ludźmi było fundamentalnym źródłem filozofowania. Był głęboko przekonany, że myślenie filozoficzne jest twórcze, jeżeli wyrasta z żywego doświadczenia, którego nabiera się podczas bycia z innymi ludźmi. Józef Tischner udowadniał tezę, że aby naprawdę być z innymi, trzeba umieć brać za nich odpowiedzialność, a nie tylko przebywać obok nich. Rozważania filozoficzne Józefa Tischnera mają wyraźny wymiar empiryczny, mający zastosowanie w praktyce pedagogicznej, w pracy socjalnej, w oddziaływaniach terapeutycznych oraz w codziennych relacjach międzyludzkich.
Pozycja
Fenomen bliskości międzyludzkiej jako inspiracja refleksji naukowej
(Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie Wydawnictwo Naukowe, 2025) Godawa, Grzegorz
Artykuł pt. Fenomen bliskości międzyludzkiej jako inspirator integralnej refleksji naukowej podejmuje próbę wielowymiarowego ujęcia bliskości. Celem tekstu jest ukazanie, że bliskość, rozumiana jako relacja o charakterze emocjonalnym, aksjologicznym i społecznym, stanowi istotny punkt odniesienia dla współczesnej refleksji naukowej, przekraczającej granice pojedynczych dyscyplin. W pierwszej części artykułu autor definiuje bliskość jako fenomen, wskazując na jego efemeryczność, a zarazem osadzenie w trwałych strukturach osobowych. Przedstawia antropologiczne podstawy relacji w odniesieniu do personalizmu chrześcijańskiego. W części poświęconej aksjologicznemu kontekstowi relacji ukazane zostaje znaczenie wartości jako fundamentu integracji społecznej i spójności relacyjnej. Następnie, poprzez analizę interdyscyplinarnego podejścia, przedstawiono metodologiczną zasadność łączenia perspektywy filozoficznej, socjologicznej, pedagogicznej, psychologicznej i prawnej w badaniach nad bliskością. Rozdział dotyczący łączenia pozornych przeciwieństw ukazuje napięcie między spontanicznością a strukturą, podmiotowością a normą, obecnością a oddaleniem, uznając je za elementy konstytutywne dla trwałych więzi. Artykuł zawiera również postulat wzmocnienia teorii przez praktykę, zgodnie z którym refleksja naukowa powinna wynikać z doświadczenia życiowego i być przez nie weryfikowana. Całość prowadzi do wniosku, iż bliskość, jako fenomen relacyjny, wymaga podejścia zintegrowanego, otwartego na dialog między teorią a praktyką oraz między różnymi dziedzinami wiedzy.
Pozycja
Znaczenie wzmocnień pozytywnych i negatywnych jako metod edukacyjnych w wychowaniu religijnym
(Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie Wydawnictwo Naukowe, 2025) Strzelczyk, Daniel
Niniejsza publikacja naukowa zgłębia złożoną problematykę chrześcijańskiego wychowania w kontekście współczesnych wyzwań cywilizacyjnych, koncentrując się na kontrowersyjnej, lecz nieuniknionej kwestii stosowania nagród i kar, jako metod wychowawczych w procesie wychowania religijnego. Podstawową kwestią jest określenie zalet i wad wskazanych modeli oraz ich wpływu na rozwój duchowy i moralny dziecka. Całość rozważań osadzona została w ramach teoretycznych tzw. krytycznej analizy źródeł oraz wniosków wypływających z obserwacji różnych środowisk pedagogicznych. Odwołując się do fundamentów teologicznych i pedagogicznych, publikacja analizuje, w jaki sposób wartości ewangeliczne – takie jak miłość, przebaczenie, sprawiedliwość i odpowiedzialność – mogą kształtować podejście do samorealizacji, właściwej dyscypliny i motywacji wśród dzieci i młodzieży. Autor przedstawia krytyczną analizę tradycyjnych metod wychowawczych, równocześnie proponując praktyczne strategie, które integrują zasady moralne z osiągnięciami współczesnej psychologii rozwoju dziecka. Szczególny nacisk położony jest na budowanie wewnętrznej motywacji, rozwijanie sumienia i kształtowanie dojrzałej wiary. Książka oferuje rodzicom, wychowawcom i nauczycielom praktyczne wskazówki dotyczące stosowania metod edukacyjnych oraz dobierania narzędzi służących stworzeniu właściwego środowiska, w którym dzieci uczą się odpowiedzialności za swoje czyny, doświadczają miłości i rozwijają głęboką relację z Bogiem. Ostatecznie celem tej pracy jest zainspirowanie do refleksji nad tym, jak wychowywać dzieci w sposób, który odzwierciedla Bożą miłość i przygotowuje je do życia w prawdzie i niezależności.
Pozycja
Ἀρετή w świetle „Listu Arysteasza do Filokratesa”
(Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie, 2025) Baran, Grzegorz
„List Arysteasza do Filokratesa” to apokryf/pseudoepigraf powstały w kręgu judaizmu hellenistycznego. Jedną z kwestii poruszonych w tym dziele jest określenie, czym jest cnota. Dokładna analiza treści „Listu” (zwłaszcza fragmentów, w których występuje termin ἀρετή) pozwala zauważyć, że jego autor — próbując zdefiniować cnotę — wyraźnie nawiązał zarówno do nurtów filozofii greckiej, jak również do tradycji starotestamentalnej. Celem artykułu jest zatem wykazanie, do jakich systemów filozoficznych odwołał się autor „Listu”, określając cnotę, i w jaki sposób opisywaną przez siebie ἀρετή powiązał z przesłaniem Starego Testamentu.