Poznanie siebie a doskonałość etyczna w myśli Idriesa Shaha
Ładowanie...
Data
2024
Autorzy
Tytuł czasopisma
ISSN czasopisma
Tytuł tomu
Wydawca
Abstrakt
W artykule zaprezentowano koncepcję Człowieka Doskonałego w tradycji sufickiej zarówno w ujęciu klasycznym, jak i współczesnym – na przykładzie Idriesa Shaha. Idea ta wyraża najwyższy etap ludzkiego rozwoju. Człowiek Doskonały, jako archetyp, reprezentuje pełnię ludzkiej świadomości i poznania możliwą do osiągnięcia poprzez oczyszczenie umysłu z iluzji i ograniczeń związanych z konwencjonalnym „Ja”. Proces ten obejmuje dezintegrację indywidualnej tożsamości (fana) i ponowną integrację w odniesieniu do istoty człowieka (baka). Autorzy sufickiej tradycji, tacy jak Ibn El-Arabi, Suhrawardi czy El-Ghazali, wskazują na konieczność wyzwolenia umysłu z uwarunkowań i identyfikacji z nietrwałymi aspektami ludzkiej natury. Stan docelowy związany jest z wiecznością i nieśmiertelnością, wykracza poza ograniczenia czasu i przestrzeni, oferując jednostce pełną wolność oraz doświadczenie harmonii i jedności z rzeczywistością. W artykule wskazane jest także znaczenie duchowej miłości jako siły napędzającej proces transformacji. W oparciu oklasyczne teksty sufickie oraz współczesne interpretacje idea Człowieka Doskonałego przedstawiona jest nie tylko jako cel indywidualnej praktyki, lecz także jako uniwersalnawizja duchowego potencjału człowieka.
Opis
Artykuł jest fragmentem rozprawy doktorskiej pt. "Poznanie siebie a doskonałość etyczna w myśli Idriesa Shaha" napisanej pod kierunkiem ks. prof. dra hab. Władysława Zuziaka.
Recenzenci:
dr hab. Dorota Dzwonkowska, prof. UKSW (Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Krakowie)
prof. dr hab. Piotr S. Mazur (Uniwersytet Ignatianum w Krakowie).
Słowa kluczowe
sufizm, Idries Shah, doskonałość, duchowość, wolność