Przeglądaj
Ostatnie zgłoszenia
- PozycjaSolideism – a version of solipsism(Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie, 2024) Olszewski, AdamNiniejszy artykuł stanowi pierwszą obszerną próbę wyartykułowania poglądu, który nazwałem solideizmem. Rozpoczynam od zbadania różnych interpretacji solipsyzmu, jako że solideizm reprezentuje jego szczególną wersję, i ustalam schematyczne sformułowanie solipsyzmu. Po krótkim przeglądzie absolutnego idealizmu rekonstruuję argument F. C. S. Schillera, że absolutny idealizm nieuchronnie prowadzi do solipsyzmu. Opierając się na rozumowaniu Schillera, wraz z moim własnym argumentem przeciwko solipsyzmowi (rozwiniętym w osobnym artykule), wyprowadzam absolutną formę solipsyzmu – solideizm. Na koniec przedstawiam obserwacje dotyczące struktury porządku zbioru wszystkich solipsyzmów.
- PozycjaPropozycja ujednolicenia dwóch przekładów Dekalogu (Wj 20,2-17; Pwt 5, 6-21) w Biblii Tysiąclecia(Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie, 2024) Stuchlik, JustynaPraca zawiera analizę porównawczą dwóch przekładów Dekalogu (Wj 20, 2–17; Pwt 5, 6–12) w piątym wydaniu Biblii Tysiąclecia. Celem artykułu jest wykazanie różnic między tymi tłumaczeniami, które nie wynikają z tekstu oryginalnego, lecz odzwierciedlają indywidualne preferencje tłumaczy. Podsumowanie pracy stanowi propozycja ujednolicenia fragmentów, których jedność wynika z tekstu oryginalnego.
- PozycjaTradycja, redakcja i delimitacja prologu Ewangelii według św. Marka(Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie, 2024) Łabuda, Piotr; Odziomek, MateuszArtykuł przybliża historię tradycji i redakcji prologu Ewangelii św. Marka. Dzieli się na trzy zasadnicze części: pierwsza dotyczy określenia funkcji wstępu i jego znaczenia w całości najstarszej Ewangelii, opierając się na analizie struktury. Druga część podejmuje problem delimitacji prologu. W ostatniej części zawarte są wnioski. Obydwie kwestie łączy wielość rozwiązań, jakie w ostatnim czasie pojawiły się na gruncie nauk biblijnych. Prześledzenie najważniejszych opracowań opartych na różnych metodach, takich jak podejście historyczno-krytyczne i synchroniczne, pozwala na wypracowanie nowej, spójnej perspektywy teologicznej. Perspektywa ta sprzyja określeniu ram prologu, jego wewnętrznej natury oraz zewnętrznego wpływu na pozostałe partie narracji. Stanowi ona również narzędzie pomocne we właściwym odczytaniu intencji Ewangelisty Marka, a także ustaleniu roli odbiorcy jego dzieła. Wielość rozwiązań, mimo różnic w podejściu, sprowadza się do ukazania kerygmatycznego aspektu prologu, który jednocześnie daje odpowiedź na pytanie: kim jest Jezus?
- PozycjaWolność Kościoła i Europy chrześcijańskiej. Błogosławiony Innocenty XI, papież odsieczy wiedeńskiej, w przesłaniu Piusa XII(Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie, 2024) Królikowski, JanuszPapież Innocenty XI należy do wybitnych postaci Kościoła w czasach nowożytnych. Położył wielkie zasługi dla odnowy Kościoła i jego relacji z państwami w czasie swojego pontyfikatu, równocześnie broniąc zdecydowanie wolności Kościoła, a przy tym odznaczał się wyraźnie notowaną przez współczesnych świętością. Niestety, głównie z powodu nacisków politycznych, jego beatyfikacja musiała czekać aż do 1956 roku, gdy dokonał jej papież Pius XII. W tym procesie ważny udział mieli polscy biskupi z okresu międzywojennego. W przemówieniu beatyfikacyjnym papież Pius XII podkreślił niektóre przymioty i zasługi Innocentego XI, w tym jego wkład w zwycięstwo pod Wiedniem w 1683 roku, zwracające uwagę na jego wielkość w wymiarze historycznym i duchowym. W szczególności Pius XII zwrócił uwagę na aktualność przesłania płynącego z działalności kościelnej Innocentego XI, a zwłaszcza jego troski o wolność Kościoła i chrześcijański kształt Europy.
- PozycjaThe situation of religious orders in the light of the 1917 Code of Canon Law(Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie, 2024) Kantor, RobertKodeks prawa kanonicznego z 1917 roku poświęcił sprawom zakonnym księgę II, cześć II, kanony: 487–681. Ważną kwestią jest zaprezentowanie przez ustawodawcę kościelnego definicji stanu zakonnego. Kodeks określa go jako stały sposób życia wspólnego, zatwierdzony przez Kościół, przez który wierni chcą nie tylko zachować wspólne wszystkim przykazania, ale dążyć do doskonałości, zobowiązując się publicznymi ślubami posłuszeństwa, czystości i ubóstwa do wypełniania rad ewangelicznych oraz żyjąc wspólnie według konstytucji pod władzą przełożonych. Przedłożenie podejmuje kluczowe sprawy związane z życiem zakonnym, regulowane przepisami prawa zawartymi w kodeksie z 1917 roku. W związku z tym będzie mowa o przełożonych zakonnych, kandydatach do zakonu, obowiązkach zakonników, wreszcie o wystąpieniu i wydaleniu z zakonu.