Przeglądaj
Ostatnie zgłoszenia
Teraz wyświetlane 1 - 5 z 133
- PozycjaEkspiacyjna ofiara Chrystusa za grzechy (Hbr 9, 11–28) oraz powinność wyrównania krzywd w relacjach międzyludzkich (Łk 19, 8; Dz 16, 35–39)(Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie, 2024) Witkowski, StanisławArtykuł składa się z dwóch części, z których pierwsza jest bardziej rozbudowana, druga zaś stanowi jedynie jej praktyczne dopowiedzenie. Rdzeń niniejszego opracowania opiera się na ofierze Chrystusa, która dokonała się raz na zawsze. Jej trwałym skutkiem jest darowanie win, przystęp do Boga, oczyszczenie sumień. Autor Listu do Hebrajczyków przypomina najpierw starotestamentowy system ofiarniczy, który nie osiągał swego celu ani nie dokonywał ontologicznej przemiany człowieka. Dopiero Chrystus stał się skutecznym mediatorem w tym dziele. Jako spadkodawca, Jezus Chrystus wszedł z własną krwią do nieba, dokonał ekspiacji za grzechy i obdarzył ludzi wiecznym dziedzictwem. Z kolei winy zaciągnięte wobec bliźnich „wołają” o wyrównanie szkód. To, czego człowiek nie mógł dokonać względem Boga, może teraz urzeczywistnić wobec bliźnich, którym zadał rany.
- PozycjaPrzeciwdziałanie marginalizacji osób starszych w pastoralnej posłudze Kościoła(Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie, 2024) Dziedzic, JanNiniejszy artykuł przedstawia współczesne przejawy marginalizacji seniorów oraz poszukuje sposobów przeciwdziałania tym negatywnym zjawiskom mającym dzisiaj miejsce. W naszej refleksji uwzględnimy tylko aspekt pastoralny, dlatego w oparciu o nauczanie Kościoła przedstawimy ocenę tego zjawiska, a następnie przybliżymy konkretne propozycje przeciwdziałania wykluczeniu przez starość w działalności duszpasterskiej. Marginalizacja seniorów wynika ze współczesnej kultury, która preferuje młodość, atrakcyjność i piękno. Powoduje ją także kryzys rodziny, zwłaszcza brak rodzin wielopokoleniowych, co sprawia, że osoby starsze zamieszkuję samotnie, są rzadko odwiedzane i niekiedy umieszczane przez bliskich w instytucjach opiekuńczych. Na wykluczenie społeczne wpływa też przejście na emeryturę i utrata dawnego statusu społecznego i materialnego oraz utrata zdrowia. Marginalizacji seniorów przeciwstawia się Kościół, który wzywa do szacunku wobec osób starszych. Czyni to, ukazując absolutną wartość osoby ludzkiej w każdej bez wyjątku fazie życia. W przeciwdziałaniu marginalizacji społecznej osób w podeszłym wieku pomagają różne formy duszpasterstwa. Seniorzy jeszcze aktywni mogą się włączyć do różnych wspólnot parafialnych, grup modlitewnych, klubów seniora, wolontariat, czy Uniwersytet Trzeciego Wieku. Troską duszpasterską objęci są także seniorzy w sytuacji choroby i cierpienia. Są to odwiedziny w domu i szpitalu, posługa sakramentalna oraz wsparcie duchowe.
- PozycjaReligia jako lekarstwo? Julii Kristevej spojrzenie na wartość religii chrześcijańskiej(Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie, 2024) Duk, AndrzejWśród humanistów reprezentujących szeroko pojęty nurt postmodernistyczny można dostrzec postawę uznania względem fenomenu religii. Do grona pozytywnie nastawionych do religii autorów postracjonalnych należy Julia Kristeva, francusko-bułgarska psychoanalityczka, filozofka i literaturoznawczyni. Jej nieskrywany szacunek do treści, które niesie religia chrześcijańska, wzbudza niekiedy zachwyt także wśród wierzących. Rodzi się nawet obustronne oczekiwanie, że pod wpływem jej prac pojawić się może przestrzeń do budowy nowego świata, wolnego od wszelkich barier i niezrozumienia, a nawet nadzieja na odnowienie chrześcijaństwa. Niestety, po głębszej analizie myśli francuskiej humanistki trudno jest podzielać podobne oczekiwanie. Jej idealistyczna i redukcjonistyczna filozofia nie jest w stanie oddać w pełni chrześcijańskiego przesłania, co oznacza, iż dialog w szerszym wymiarze sta-je pod znakiem zapytania. W artykule omówiono podstawy jej psychoanalitycznej myśli, jak również dokonano analizy niektórych terminów interpretowanych przez nią, zaczerpniętych z religii chrześcijańskiej. Z przeprowadzonych badań wynika, iż Kristeva nie wychodzi poza ramy psychoanalizy, co powoduje, że stosowane przez nią pojęcia pozornie tylko odpowiadają terminom chrześcijańskim. Dla niej religia jest niczym więcej, jak tylko pewną formą lekarstwa w określonych sytuacjach, co bez wątpienia deprecjonuje chrześcijańskie orędzie.
- PozycjaIl formalismo interpretativo nell’impiego dell’argomento “ex auctoritate”(Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie, 2024) Michowicz, PrzemysławNel processo dell’argomentazione giuridica, che un interprete utilizzi un argomento autoritativo facendo riferimento alla linea giurisprudenziale ormai consolidata, debba essere consapevole del pericolo di poter essere accusato dell’impiego del formalismo giuridico. In questo scritto, detta problematica è stata esaminata in relazione alla giurisprudenza pubblicata dal Supremo Tribunale della Segnatura Apostolica, perché a tale giurisprudenza fanno generalmente riferimento sia i giudici del medesimo Tribunale, quando trattano i casi simili (già risolti), sia i superiori ecclesiastici entro l’ambito della potestà amministrativa di governo da loro esercitata. I primi risultati di quest’indagine autorizzano di affermare che il formalismo giurisprudenziale non è eccessivo nel senso di aver la forza di pregiudicare la controversia e risolverla in termini della correttezza procedimentale, ma dell’ingiustizia di fatto. L’impiego del formalismo rafforza piuttosto l’autorità dello stesso Supremo Tribunale ogniqualvolta un giudice amministrativo faccia riferimento ad una controversia analoga (rispetto a quella attualmente in esame) ed emette una sentenza simile.
- PozycjaHistoryczny rozwój zasady domniemania niewinności(Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie, 2024) Mazur, KarolinaArtykuł omawia zasadę domniemania niewinności, przedstawiając jej definicję, zakres oraz funkcje. Przedstawia historyczny rozwój domniemania niewinności, poczynając od prawa rzymskiego, następnie przez średniowiecze, nowożytność, oświecenie, aż do chwili obecnej. Opisuje proces kształtowania się zasady domniemania niewinności w Polsce przedrozbiorowej, w okresie rozbiorów i po odzyskaniu niepodległości. Autor podkreśla, że polski prawodawca czerpał z dorobku kultury prawnej, co przyniosło pozytywne skutki w postaci uregulowania zasady domniemania niewinności w kodeksie postępowania karnego z 1969 roku (art. 3 § 2) i z 1997 roku (art. 5 § 1), dostosowując je do uregulowań zawartych w aktach prawa międzynarodowego, których Polska jest stroną.