Fenomen bliskości międzyludzkiej jako inspiracja refleksji naukowej
| dc.contributor.author | Godawa, Grzegorz | |
| dc.date.accessioned | 2025-08-20T09:18:41Z | |
| dc.date.available | 2025-08-20T09:18:41Z | |
| dc.date.issued | 2025 | |
| dc.description.abstract | Artykuł pt. Fenomen bliskości międzyludzkiej jako inspirator integralnej refleksji naukowej podejmuje próbę wielowymiarowego ujęcia bliskości. Celem tekstu jest ukazanie, że bliskość, rozumiana jako relacja o charakterze emocjonalnym, aksjologicznym i społecznym, stanowi istotny punkt odniesienia dla współczesnej refleksji naukowej, przekraczającej granice pojedynczych dyscyplin. W pierwszej części artykułu autor definiuje bliskość jako fenomen, wskazując na jego efemeryczność, a zarazem osadzenie w trwałych strukturach osobowych. Przedstawia antropologiczne podstawy relacji w odniesieniu do personalizmu chrześcijańskiego. W części poświęconej aksjologicznemu kontekstowi relacji ukazane zostaje znaczenie wartości jako fundamentu integracji społecznej i spójności relacyjnej. Następnie, poprzez analizę interdyscyplinarnego podejścia, przedstawiono metodologiczną zasadność łączenia perspektywy filozoficznej, socjologicznej, pedagogicznej, psychologicznej i prawnej w badaniach nad bliskością. Rozdział dotyczący łączenia pozornych przeciwieństw ukazuje napięcie między spontanicznością a strukturą, podmiotowością a normą, obecnością a oddaleniem, uznając je za elementy konstytutywne dla trwałych więzi. Artykuł zawiera również postulat wzmocnienia teorii przez praktykę, zgodnie z którym refleksja naukowa powinna wynikać z doświadczenia życiowego i być przez nie weryfikowana. Całość prowadzi do wniosku, iż bliskość, jako fenomen relacyjny, wymaga podejścia zintegrowanego, otwartego na dialog między teorią a praktyką oraz między różnymi dziedzinami wiedzy. | pl |
| dc.description.abstract | The article attempts a multidimensional approach to closeness. Its purpose is to show that closeness, understood as a relationship of an emotional, axiological and social nature, is an important point of reference for contemporary scientific reflection, transcending the boundaries of individual disciplines. In the first part of the article, the author defines closeness as a phenomenon, pointing out its ephemeral nature, while at the same time being embedded in permanent personal structures. He presents the anthropological basis of the relationship with reference to Christian personalism. The section on the axiological context of relationships shows the importance of values as a foundation for social integration and relational cohesion. Then, through the analysis of an interdisciplinary approach, the methodological validity of combining philosophical, sociological, pedagogical, psychological and legal perspectives in the study of closeness is presented. The chapter on combining apparent opposites reveals the tension between spontaneity and structure, subjectivity and norm, presence and as elements constituting lasting bonds. The article also calls for theory to be reinforced by practice, according to which scientific reflection should stem from and be verified by life experience. The whole leads to the conclusion that closeness as a relational phenomenon requires an integrated approach, open to dialogue between theory and practice and between different fields of knowledge. | en |
| dc.identifier.doi | https://doi.org/10.15633/9788383700892.01 | |
| dc.identifier.uri | http://hdl.handle.net/123456789/750 | |
| dc.language.iso | pl | |
| dc.publisher | Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie Wydawnictwo Naukowe | |
| dc.relation.ispartof | Fenomen bliskości międzyludzkiej w założeniach i praktyce życia społecznego, red. Grzegorz Godawa, Kraków 2025, s. 15-30 | |
| dc.rights | Attribution 4.0 International | en |
| dc.rights.uri | http://creativecommons.org/licenses/by/4.0/ | |
| dc.title | Fenomen bliskości międzyludzkiej jako inspiracja refleksji naukowej | |
| dc.type | bookPart |