Francesco Placidi and Ludwig Ladislaus. On architect and sculptor partnership in the 1740s and 1750s

Uproszczony widok
dc.contributor.authorKluz, Paulina
dc.contributor.authorSkrabski, Józef
dc.date.accessioned2024-07-03T10:28:47Z
dc.date.available2024-07-03T10:28:47Z
dc.date.issued2023
dc.description.abstractTwo artists, Francesco Placidi from Rome and sculptor Ludwig Ladislaus from Opava, played a significant role in Krakow artistic circles of the 1740s and 1750s. Placidi was brought to Poland by another Roman architect, Gaetano Chiaveri, under whose guidance he directed the construction of the court church in Dresden, and was active in Kraków since 1742. Ladisalus was first recorded in the records of the city of Krakow in 1741. The two lived in the same parishes, first All Saints’ and then St Mary’s, and were connected both socially and professionally. Following the study of sources and styles, it was determined that Placidi designed and Ladilaus executed the interior furnishings of the parish church in Morawica (c. 1748–55) funded by Aleksander August and Maria Zofia Czartoryski, the main altar in the Sanctuary of the Crucified Christ in Kobylanka (c. 1750) funded by Jan Wielopolski, and the main altar in the former collegiate church in Sandomierz (1756–57). A detailed investigation outlined the origin of architectural solutions defined by Placidi and captured the stylistic and formal features that Ladislaus’s sculptures share. The case is but a contribution to further research on the mutual relations between designers and makers of architecture and sculptures. Especially with respect to the roles of both the Italian architect imposing (or not) the general and/or detailed concept of the work, and the sculptor following (or not) the designer’s ideas, yet also contributing his own formal and stylistic solutions resulting from his individual artistic path of development (in the case of Ladislaus: in the Austrian Silesia). Beyond doubt, with his extensive contacts with ecclesiastical and secular aristocracy and the royal court, Placidi played an important role in Kraków, providing a link between artists of various professions, and maintaining familial and social contacts with some.en
dc.description.abstractW środowisku artystycznym Krakowa w latach czterdziestych i pięćdziesiątych XVIII wieku istotną rolę odegrali dwaj artyści, rzymianin Francesco Placidi i pochodzący z Opawy rzeźbiarz Ludwig Ladislaus. Placidi został sprowadzony do Polski przez innego rzymskiego architekta Gaetano Chiaveriego, pod kierunkiem którego prowadził budowę dworskiego kościoła w Dreźnie, a od 1742 roku czynny był w Krakowie. Ladisalus został wpisany do akt miejskich Krakowa w 1741 roku. Obaj mieszkali na terenie tych samych parafii, pierwszej – Wszystkich Świętych, następnie Mariackiej, i obu połączyły zarówno kontakty towarzyskie, jak i zawodowe. W oparciu o analizę źródeł oraz analizę formalno-stylistyczną ustalono, że Placidi zaprojektował, a Ladilaus wykonał wyposażenie wnętrza kościoła parafialnego w Morawicy (ok. 1748–1755), ufundowanego przez Aleksandra Augusta i Marię Zofię Czartoryskich, ołtarz główny w sanktuarium Chrystusa Ukrzyżowanego w Kobylance (ok. 1750) z fundacji Jana Wielopolskiego, a także ołtarz główny w dawnej kolegiacie w Sandomierzu (1756–1757). Drobiazgowa analiza pozwoliła nakreślić genezę rozwiązań architektonicznych określonych przez Placidiego oraz uchwycić wspólne cechy stylistyczne i formalne dzieł rzeźbiarskich Ladislausa. Przykład obu osobowości stanowi jedynie przyczynek do dalszych badań nad wzajemnymi relacjami między projektantami a wykonawcami dzieł architektoniczno-rzeźbiarskich. Szczególnie w kontekście roli zarówno włoskiego architekta narzucającego (lub nie) ogólny i szczegółowy koncept dzieła, jak i rzeźbiarza podporządkowującego się idei projektanta (lub nie), ale i wnoszącego swoje własne rozwiązania formalne i stylistyczne, będące efektem jego indywidualnej drogi artystycznej (w przypadku Ladisalusa – Śląska Austriackiego). Bez wątpienia Placidi, mający rozległe kontakty z arystokracją kościelną i świecką oraz z dworem królewskim, odgrywał w Krakowie wiodącą rolę łącznika między artystami różnych profesji, z którymi utrzymywał nierzadko rodzinne i towarzyskie kontakty.pl
dc.description.number2
dc.description.sponsorshipCzasopismo dofinansowane ze środków Ministerstwa Edukacji i Nauki w ramach programu „Rozwój czasopism naukowych” na podstawie umowy nr RCN/SP/0080/2021/1 z dnia 20.12.2022 r.
dc.description.volume29
dc.identifier.doihttps://doi.org/10.15633/fhc.29205
dc.identifier.urihttp://hdl.handle.net/123456789/574
dc.language.isoen
dc.publisherUniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
dc.relation.ispartofFolia Historica Cracoviensia 29 (2023) nr 2, s. 121-167
dc.rightsAttribution 4.0 Internationalen
dc.rights.urihttp://creativecommons.org/licenses/by/4.0/
dc.subjectFrancesco Placidi
dc.subjectLudwig Ladislaus
dc.subjectbaroque
dc.subjectKraków
dc.subjectbaroque architecture
dc.subjectbaroque sculpture
dc.titleFrancesco Placidi and Ludwig Ladislaus. On architect and sculptor partnership in the 1740s and 1750s
dc.title.alternativeFrancesco Placidi i Ludwig Ladislaus. O współpracy architekta i rzeźbiarza w latach czterdziestych i pięćdziesiątych XVIII wieku
dc.title.journalFolia Historica Cracoviensia
dc.typearticle
Pliki
Kolekcje
Artykuły