Osoba a moralność
| dc.contributor.author | Hołub, Grzegorz | |
| dc.date.accessioned | 2025-02-10T11:03:40Z | |
| dc.date.available | 2025-02-10T11:03:40Z | |
| dc.date.issued | 2024 | |
| dc.description.abstract | Rozdział rozpoczyna się od obserwacji, że współcześnie istnieje poważny problem z uniwersalną moralnością, w tym z formułowaniem uniwersalnych norm moralnych. Wydaje się, że z różnych powodów moralność została zepchnięta do subiektywnej sfery personalnej lub wpisana w zakres polityki i pragmatyki społecznej. W rozdziale argumentuje się, że istnieją racjonalne źródła, aby twierdzić, że nie jesteśmy skazani na takie scenariusze. Jako przykład przedstawiono pokrótce personalizm w ujęciu Karola Wojtyły. Sposób pojmowania osoby wiąże się tu zasadniczo z moralnością: ta ostatnia jest istotną sferą stawania się osobą na poziomie podmiotu osobowego. Zatem moralność nie jest tu czymś nieuchwytnym, subiektywnym czy jedynie kontekstowym; jest to sfera obiektywna, niezbędna osobie jako takiej, a następnie weryfikowana przez to, w jaki sposób ona dąży i osiąga swoje spełnienie. W personalizmie Karola Wojtyły mamy poważne powody, by twierdzić, że moralność ma podstawy obiektywne, a normy moralne, podobnie jak norma osobista czy norma persona est firmanda propter se ipsam, są znakami, których nie da się łatwo zrelatywizować. | pl |
| dc.identifier.doi | https://doi.org/10.15633/9788383700472.06 | |
| dc.identifier.uri | http://hdl.handle.net/123456789/672 | |
| dc.language.iso | pl | |
| dc.publisher | Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie Wydawnictwo Naukowe | |
| dc.relation.ispartof | W kręgu myślenia etycznego red. Jakub Synowiec, Kraków 2024, s. 125-136 | |
| dc.rights | Attribution 4.0 International | en |
| dc.rights.uri | http://creativecommons.org/licenses/by/4.0/ | |
| dc.title | Osoba a moralność | |
| dc.type | bookPart |