Aksjologiczny i empiryczny wymiar bliskości w rozważaniach Józefa Tischnera
| dc.contributor.author | Salamon, Katarzyna | |
| dc.date.accessioned | 2025-08-20T10:47:00Z | |
| dc.date.available | 2025-08-20T10:47:00Z | |
| dc.date.issued | 2025 | |
| dc.description.abstract | Dokonana analiza aksjologicznego wymiaru relacji międzyludzkich, opisanych przez Józefa Tischnera, wskazuje na empiryczne możliwości aplikacyjne, zwłaszcza w obszarze systemu pomocy społecznej oraz pracy socjalnej. Filozofia Józefa Tischnera jest przede wszystkim próbą refleksji na temat faktu istnienia różnorodnych relacji międzyludzkich, momentu spotkania, bliskości, wzajemnego wsparcia, komunikacji pomiędzy dwojgiem ludzi. Zrozumienie sensu spotkania, dialogu i wartości każdego człowieka to kluczowy element jego rozważań. Celem pracy było udowodnienie tezy, że Józef Tischner był myślicielem, który skupiał się na problemach ludzi „tej ziemi”. Dla niego bycie z ludźmi było fundamentalnym źródłem filozofowania. Był głęboko przekonany, że myślenie filozoficzne jest twórcze, jeżeli wyrasta z żywego doświadczenia, którego nabiera się podczas bycia z innymi ludźmi. Józef Tischner udowadniał tezę, że aby naprawdę być z innymi, trzeba umieć brać za nich odpowiedzialność, a nie tylko przebywać obok nich. Rozważania filozoficzne Józefa Tischnera mają wyraźny wymiar empiryczny, mający zastosowanie w praktyce pedagogicznej, w pracy socjalnej, w oddziaływaniach terapeutycznych oraz w codziennych relacjach międzyludzkich. | pl |
| dc.description.abstract | This is the analysis of the axiological dimension of interpersonal relationships described by Jozef Tischner, pointing to empirical application possibilities. Jozef Tischner’s philosophy is primarily an attempt to reflect on the existence of various interpersonal relationships, the moment of meeting, closeness, mutual support, and communication between two people. Understanding the meaning of meeting, dialogue and the values of each person is a key element of his philosophy. The aim of this chapter is to prove the thesis that Jozef Tischner was a philosopher who focused on the problems of the people of “this land”. For him, being with people was a fundamental source of philosophizing. Jozef Tischner was deeply convinced that philosophical thinking is creative if it grows out of life experience that one gains by being with other people. To truly be with others, you need to be able to take responsibility for them, not just be around them. Jozef Tischner’s philosophical considerations have a clear empirical dimension, applicable in pedagogical practice, in social work, in therapeutic interactions and in everyday interpersonal relationships. | en |
| dc.identifier.doi | https://doi.org/10.15633/9788383700892.03 | |
| dc.identifier.uri | http://hdl.handle.net/123456789/751 | |
| dc.language.iso | pl | |
| dc.publisher | Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie Wydawnictwo Naukowe | |
| dc.relation.ispartof | Fenomen bliskości międzyludzkiej w założeniach i praktyce życia społecznego, red. Grzegorz Godawa, Kraków 2025, s. 49-58 | |
| dc.rights | Attribution 4.0 International | en |
| dc.rights.uri | http://creativecommons.org/licenses/by/4.0/ | |
| dc.title | Aksjologiczny i empiryczny wymiar bliskości w rozważaniach Józefa Tischnera | |
| dc.type | bookPart |