Przeglądaj wg Autor "Panuś, Tadeusz"
Teraz wyświetlane 1 - 3 z 3
Wyników na stronę
Opcje sortowania
- Pozycja"Człowiek głębokiej wiary i wielkiej mądrości". Ks. dr hab. Marian Jakubiec (1929-2014)(Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie Wydawnictwo Naukowe, 2022) Panuś, TadeuszW dzieje katechetyki krakowskiej znakomicie wpisał się ks. Marian Jakubiec. Jakkolwiek bowiem Wydział Teologiczny Uniwersytetu Jagiellońskiego posiadał prawo nadawania habilitacji już w 1880 roku, to na pierwszą tego typu promocję z zakresu katechetyki trzeba było czekać aż do roku 1993. Wtedy to – wprawdzie już nie w murach najstarszego polskiego uniwersytetu, ale w pomieszczeniach Papieskiej Akademii Teologicznej w Krakowie, kontynuatorki Wydziału Teologicznego Uniwersytetu Jagiellońskiego – ks. Marian Jakubiec uzyskał na podstawie rozprawy zatytułowanej: System Jamesa M. Lee w kontekście katechetycznego pluralizmu1 stopień naukowy doktora habilitowanego, stając się pierwszym samodzielnym pracownikiem naukowym w zakresie katechetyki w Krakowie. Już ten fakt stawia tego kapłana w gronie osób zasłużonych dla polskiej katechetyki. Warto więc przybliżyć i ocalić od zapomnienia sylwet-kę tego kapłana i uczonego.
- PozycjaNauczanie religii rzymskokatolickiej w polskiej szkole w świetle artykułów prasowych „Gazety Wyborczej” z lat 1990-2019(2023) Wójcik, Mateusz; Panuś, Tadeusz; Tomasik, Piotr; Draguła, AndrzejW sierpniu 1990 roku rozstrzygnęła się sprawa powrotu katechezy do szkół po kilkudziesięciu latach jej nieobecności. Już ponad trzydzieści lat istnieje możliwość nauczania religii w polskiej szkole, z której korzysta nie tylko Kościół Rzymskokatolicki, ale także dwadzieścia trzy inne Kościoły i związki religijne, zarejestrowane w Polsce. Przez blisko trzydzieści lat w debacie o nauczaniu religii w szkole media koncentrowały się przede wszystkim na katechezie szkolnej prowadzonej przez Kościół Katolicki. Zagadnieniu temu liberalna prasa polska poświęciła w tym okresie tysiące artykułów. Publikacje te miały na celu przekonać czytelników o tym, że tylko Kościół Rzymskokatolicki korzysta z nauczania religii w szkole, dowodziły, że katecheza szkolna to stracony czas, że to przejaw pazerności Kościoła, który koszty swej działalności przerzuca na państwo. Artykuły te, często pisane tendencyjnie, manipulowały faktami i przedstawiały fałszywy obraz rzeczywistości. Praca doktorska pt. Nauczanie religii rzymskokatolickiej w polskiej szkole w świetle artykułów prasowych „Gazety Wyborczej” z lat 1990–2019 ma na celu ukazanie medialnego dyskursu obecnego w artykułach „Gazety Wyborczej” w latach 1990–2019 na temat nauczania religii rzymskokatolickiej w szkole. Problemem badawczym pracy jest poszukiwanie odpowiedzi na pytanie: Jaki jest obraz nauczania religii w szkole, kreowany w przestrzeni medialnej przez artykuły „Gazety Wyborczej”, publikowane w latach 1990–2019? Głównymi źródłami do napisania pracy jest wyselekcjonowany zbiór 5816 artykułów prasowych „Gazety Wyborczej”, opublikowanych w omawianym przedziale czasowym. Rozprawa ma charakter analityczny. W rozdziale pierwszym zaprezentowano powrót nauczania religii do polskiej szkoły z perspektywy „Gazety Wyborczej”. W kolejnych paragrafach dokonano analizy w ujęciu chronologicznym publikowanych w tym czasie na łamach „GW” tekstów. Opisano pierwsze wysuwane zarzuty i oskarżenia przeciw szkolnej katechezie. Rozdział drugi został poświęcony zagadnieniu klerykalizacji i indoktrynacji, które zgodnie z przekazem artykułów „Gazety Wyborczej”, dokonują się w polskiej publicznej szkole przez nauczanie religii, stanowiąc w ten sposób elementy państwa wyznaniowego. Kolejne paragrafy poruszają kwestie korelacji rekolekcji wielkopostnych, katechezy szkolnej i obecności krzyża w szkolnej rzeczywistości z zarzutami indoktrynacji i klerykalizacji, mającej dokonywać się w szkole. Rozdział trzeci dotyczy problematyki „świeckiej szkoły” i jej postulatów oraz wielokrotnie podnoszonej na łamach „Gazety Wyborczej” tzw. „neutralności światopoglądowej” szkoły. Podejmowane rozważania skupiały się wokół wykazania tych części życia szkolnego, które w świetle publikowanych przez „GW” tekstów sprzeciwiają się „świeckości szkoły” i które to należałoby wyeliminować z obrazu szkoły publicznej. Wnioski, jakie wynikają po prezentacji i analizie zebranych artykułów, zawiera rozdział czwarty. Zaprezentowano w nim również ogólną charakterystykę wszystkich zgromadzonych artykułów dotyczących nauczania religii rzymskokatolickiej w szkole, opublikowanych w latach 1990–2019 przez „Gazetę Wyborczą”. Rozdział zakończono apologią katechezy w szkole.
- PozycjaObraz Jezusa u młodzieży. Studium katechetyczne na podstawie badań maturzystów w archidiecezji krakowskiejBrzezińska-Lis, Aleksandra; Panuś, Tadeusz; Zając, Marian; Zellma, AnnaCelem pracy jest zbadanie, jaki obraz Jezusa posiadają maturzyści archidiecezji krakowskiej, którzy uczestniczyli w pełnym 12-letnim cyklu kształcenia z zakresu religii. Zasadniczym źródłem informacji była autorska ankieta pt. Mój obraz Jezusa, przeprowadzona wśród 504 maturzystów archidiecezji krakowskiej. Główną motywacją do przeprowadzenia badań, ich analizy i w konsekwencji powstania tej rozprawy, były obserwacje prowadzone w czasie lat pracy z różnymi grupami młodzieży – nauczania lekcji religii w szkole ponadgimnazjalnej. Przede wszystkim jednak – przez lepsze zrozumienie sytuacji swoich uczniów – poszukiwanie rozwiązań na pojawiające się, wciąż narastające problemy w nauczaniu religii i kontakcie uczących z młodzieżą. Jej celem jest ukazanie teorii i praktyki katechezy w archidiecezji krakowskiej, a przez analizę wyników badań własnych sformułowanie wniosków służących m.in. jako materiał do refleksji dla katechetów i wykorzystanie go do korygowania sposobów przekazywania treści religijnych na lekcjach oraz w duszpasterstwie. Rozprawa obejmuje pięć rozdziałów. Pierwszy skupia się na analizie treści podstawowych dla nauczania religii w Polsce w aspekcie osoby Jezusa, a także charakterystyce psychologiczno – socjologicznej współczesnego maturzysty. W drugim rozdziale rozprawy zostały omówione wyniki zastanych badań socjologicznych, które opisują kondycje religijną polskiej młodzieży. Trzeci rozdział ukazuje metodologię badań wykorzystanych w niniejszej pracy. Czwarty poświęcono analizie wyników ankiety. Rozdział piąty zawiera wnioski katechetyczno – duszpasterskie. Praca ma charakter teoretyczno – empiryczny. W dysertacji został zamieszczony aneks w postaci ankiety.