Zbiory w Repozytorium
Przeszukaj kolekcje
Najnowsze publikacje
Pozycja
„Haparanda” wileńska. Portrety rysunkowe i karykatury autorstwa Eugeniusza Kazimirowskiego w zbiorach Biblioteki Narodowej w Warszawie
(Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie, 2025) Szweda, Piotr
Eugeniusz Kazimirowski to autor nie tylko pierwszego obrazu Jezusa Miłosiernego według wizji św. Faustyny, jak do tej pory był postrzegany. Przyglądając się bliżej jego dorobkowi, możemy stwierdzić, że o wiele częściej w swojej twórczości sięgał po tematykę nierelgijną. Malował pejazaże, portrety rodziny i znajomych, a także przypadkowych osób. Ponadto, co może być dla wielu zaskoczeniem, wykonywał także rysunki. W 1947 roku wdowa po Michale Brensztejnie, Jadwiga, przekazała w darze Bibliotece Narodowej zbiór kilkunastu dzieł Eugeniusza Kazimirowskiego, które znajdowały się w archiwum rodzinnym. Powstawały one latach 1915–1922. Wśród nich jest autoportret, dwanaście portretów rysunkowych: Aleksandra Zwierzyńskiego, Edwarda Jasińskiego, Władysława Jaszczołta, Witolda Węsławskiego, Jana Wiłejszysa, Anny Wiłejszysowej, Kazimierza Dmochowskiego, nieznanego mężczyzny w średnim wieku oraz Michała Brensztejna, a ponadto dwie autokarykatury i dwie karykatury Stanisława Bohusza Siestrzeńczewicza i Wacława Gizberta Studnickiego. Wszystkie stanowią cenną spuściznę po tym artyście. Sportretowane przez niego osoby to postacie związane z Wilnem, które Michał Brensztejn określił dość enimagmatycznie, aczkolwiek intrygująco „haparandą” wileńską.
Pozycja
Z Tyńca do Wilkowa. Benedyktyńskie dzieła sztuki w kaplicy św. Otylii i św. Łucji w Wilkowie
(Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie, 2025) Działo-Nosal, Maria
Wyposażenie kościoła i klasztoru benedyktynów w Tyńcu od dawna stanowi przedmiot zainteresowania badaczy, a zwłaszcza historyków sztuki. O wiele rzadziej jednak poszukuje się i bada dzieła tzw. rozproszone, które w minionych wiekach zostały z klasztoru benedyktynów w Tyńcu przeniesione w inne miejsce. Artykuł skupia się na analizie dzieł sztuki znajdujących się w kaplicy św. Otylii i św. Łucji w Wilkowie (pow. krakowski), która dawniej przynależała do uposażenia benedyktynów tynieckich. Wyposażenie kaplicy jest świadectwem obecności benedyktynów w Wilkowie i ich wpływu na lokalny kult św. Otylii. Przypadek wilkowskiej kaplicy nie był jak dotąd szerzej badany, a jest ważnym tematem w opracowaniu historii zarówno kaplicy w Wilkowie, jak i kościoła i klasztoru w Tyńcu. W artykule zaprezentowano nowe hipotezy dotyczące możliwego przeniesienia dzieł sztuki z opactwa benedyktynów w Tyńcu do kaplicy św. Otylii i św. Łucji w Wilkowie. Ponadto w tekście podjęto polemikę z dotychczasowymi ustaleniami na temat datowania kaplicy oraz wyposażenia jej wnętrza
Pozycja
Temporalny i autokreacyjny wymiar marzeń w narracjach kobiet w okresie późnej dorosłości
(Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie Wydawnictwo «scriptum», 2025) Biela, Adrian
Możliwość tworzenia i realizowania marzeń jest przypisana do każdego człowieka bez względu na jego wiek, pochodzenie, wygląd, edukację czy też inne czynniki. W rozważaniach został poruszony wątek autokreacyjnej i temporalnej struktury marzeń w odniesieniu do życia i aktywności kobiet w okresie późnej dorosłości (w tym ich duchowości). Przedmiotem badań były zatem marzenia tych kobiet. Celem badań uczyniono ukazanie perspektywy temporalnej marzeń – formy zmian projektów marzeniowych w procesie całożyciowej autokreacji (przeszłej, aktualnej i przyszłych zamierzeń). Postawiono trzy pytania badawcze:
1 W jakim stopniu marzenia przyczyniły się do autokreacji seniorek?
Celem było określenie istoty marzeń według badanych kobiet oraz analiza kluczowych marzeń w przeszłości, teraźniejszości i przyszłości. Zbadano znaczenie marzeń w wyborach życiowych uczestniczek, odnosząc się do poszczególnych okresów rozwojowych – dzieciństwa, wczesnej, średniej i późnej dorosłości – oraz do kluczowych sfer egzystencji: rodziny, edukacji, pracy, zdrowia i fizyczności oraz czasu wolnego, kultury i współżycia społecznego.
2. Jak badane bilansują swoje życie z perspektywy realizacji lub braku realizacji marzeń?
Analiza objęła zarówno czynniki pobudzające do realizacji marzeń, w tym rolę konkretnych osób, jak i bariery utrudniające autokreację. Następnie przeprowadzono ocenę poziomu zadowolenia i satysfakcji z życia w odniesieniu do tworzonych marzeń, ze szczególnym uwzględnieniem aktywności seniorek w procesie realizacji swoich marzeń.
3. Jaką postawę przyjmują badane seniorki wobec własnych marzeń – przeszłych, teraźniejszych i przyszłych?
Analiza obejmowała refleksję nad marzeniami spełnionymi i niezrealizowanymi, wskazanie przedmiotów i kierunków marzeń w perspektywie czasowej oraz identyfikację zmian marzeń w toku życia jednostki. Zdiagnozowano również, czy istnieją marzenia z przeszłości, które badane osoby chciałyby zrealizować w przyszłości.
Badania przeprowadzono w paradygmacie jakościowym, stosując metodę wielokrotnego studium przypadku. Do zbierania danych wykorzystano wywiad swobodny indywidualny, który umożliwił ekspresję osobistych doświadczeń i wniknięcie w sferę duchowości uczestniczek. Badania przeprowadzono wśród uczestniczek klubów seniora oraz słuchaczek uniwersytetu trzeciego wieku. W badaniach wzięło udział pięć kobiet prowadzących ze mną żywy dialog.
Analiza badań oraz ich wyników wykazała istotną rolę marzeń w procesie autokreacji jednostki. Marzenia umożliwiły uczestniczkom otwartość na możliwości rozwoju i samorealizacji, a także aktywne kształtowanie własnego życia. Badane kobiety kreowały siebie, a nawet potrafiły przekraczać swoje ograniczenia. Prezentowały zatem postawę konstruktywną pokonującą kryzysy i troski. Na ich projekty marzeń miały wpływ indywidualne, społeczne i polityczne doświadczenia (historia życia). Ich osobowości, style życia, warunki ekonomiczne i bytowe, poziom motywacji i chęci, zdobyta wiedza, przekonania oraz inne czynniki wyraźnie wpływały na marzenia – ich tworzenie i realizowanie. Całość osobistego i osobliwego doświadczenia marzeń przez badane seniorki, jako czynnika rozwoju siebie, jest treścią tej pracy.
Pozycja
Komunikacja społeczna i promocja idei w kontekście etycznym i pragmatycznym. Wybrane przykłady działań Kościoła w Polsce
(Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie Wydawnictwo Naukowe, 2025) Cymanow-Sosin, Klaudia
Monografia autorstwa Klaudii Cymanow-Sosin pt. „Komunikacja społeczna i promocja idei w kontekście etycznym i pragmatycznym. Wybrane przykłady działań Kościoła w Polsce” prezentuje interdyscyplinarne badania nad rolą komunikacji społecznej i mediów w działalności Kościoła katolickiego w Polsce z perspektywy personalizmu medialnego i wartości uniwersalnych. Publikacja podkreśla etyczny wymiar public relations, dialog z otoczeniem społecznym, w szczególności z młodymi oraz zarządzanie komunikacją w sytuacjach kryzysowych, ilustrując to na przykładzie organizacji Światowych Dni Młodzieży. Autorka analizuje narzędzia i strategie komunikacyjne stosowane przez Kościół, takie jak media relations, corporate identity, lobbing czy event marketing, co pozwala ukazać kompleksowość i efektywność tych działań w budowie wspólnoty oraz promocji wartości chrześcijańskich. Znaczący nacisk położono na potrzebę prowadzenia dialogu opartego na prawdzie, uczciwości i otwartości oraz rolę mediów w ewangelizacji i kształtowaniu świadomości medialnej. Monografia stanowi unikalne kompendium wiedzy teoretycznej i praktycznej dla badaczy komunikacji społecznej, medioznawców, a także praktyków zaangażowanych w działalność public relations i promocję wartości w Kościele.
Pozycja
Praca, wolność, solidarność
(Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie Wydawnictwo Naukowe, 2025) Laskowska, Ewa
Teksty zebrane w niniejszym tomie są owocem XIX edycji Dni Jana Pawła II, która miała miejsce w Krakowie w dniach 18–21 listopada 2024 roku.