Przeglądaj wg Autor "Garnczarski, Stanisław"

Teraz wyświetlane 1 - 3 z 3
  • Miniatura
    Pozycja
    Dobór śpiewów w czasie mszy świętej połączonej z koronacją obrazu Matki Bożej Dzikowskiej w Chorzelowie (9.09.2017)
    (Uniwersytet Papieski Jana Pawla II w Krakowie, 2024) Garnczarski, Stanisław
    Uroczystość koronacji cudownego obrazu Matki Bożej Królowej Rodzin z Chorzelowa stanowiła zwieńczenie kultu, którym Maryja cieszy się w tym obrazie od ponad 200 lat. Śpiew i muzyka liturgiczna są ważnym elementem każdego spotkania liturgicznego. Celem niniejszego opracowania jest ukazanie różnych aspektów przygotowań w zakresie muzyki, począwszy od tematu liturgicznego celebracji, poprzez wykonawców, aż po zaplanowany repertuar pieśni. Królewskość Maryi wynika z Jej boskiego macierzyństwa oraz cierpliwego znoszenia hańby krzyża Jej Syna. Koronacja cudownego obrazu wskazywała na tematykę tekstów, a wykonawcami były połączone chóry i orkiestry. W repertuarze znalazły się pieśni ku czci Maryi Królowej, pieśni eucharystyczne przeznaczone do wspólnego śpiewania przez zgromadzenie oraz utwory chóralne z akompaniamentem orkiestry. Ich charakter dodatkowo podkreślał uroczysty nastrój tego święta wiary.
  • Miniatura
    Pozycja
    Pieśni ku czci Matki Bożej Bolesnej w wybranych polskich śpiewnikach katolickich
    (Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie, 2022-12-30) Garnczarski, Stanisław
    Rozważania o współcierpieniu Maryi i Jej czynnym jednoczeniu się z Chrystusem umęczonym i ukrzyżowanym stały się podstawą do rozwoju różnych form literatury oraz ikonografii pasyjnej. Źródłem pieśni ku czci Matki Bożej Bolesnej stały się plankty, czyli lamenty Matki Bożej Bolesnej, wywodzące się ze średniowiecznych pasyjnych dramatów liturgicznych oraz sekwencja Stabat Mater, wielokrotnie tłumaczona na język polski. Dialog, jako forma ustnej komunikacji została zastosowana w twórczości literackiej. Pieśni w tej formie dają możliwość dynamicznej konfrontacji różnych poglądów, przez co czytelnik, a w naszym przypadku śpiewający zostają wciągnięci do przeżywania ukazywanych treści. Ważny dział pieśni o cierpiącej Maryi stanowią śpiewy do siedmiu boleści Matki Bożej, czy też pieśni do Matki Bożej Saletyńskiej. Ostatnia grupę stanowią pieśni, w których wierni proszą Bolejącą Matkę o wstawiennictwo i pomoc w trudnych sytuacjach, zwłaszcza w cierpieniu. Przebadane pieśni prezentują szerokie spektrum struktury poetyckiej, więcej lub mniej odznaczającej się kunsztem poetyckim.
  • Miniatura
    Pozycja
    Pieśni nabożne na święta uroczyste
    (Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie Wydawnictwo Naukowe, 2023) Garnczarski, Stanisław
    Niniejsza publikacja zawiera edycję starodruku pt. Pieśni nabożne na święta uroczyste według porządku Kościoła Świętego Katolickiego na cały rok z wielką pilnością zebrane. Przydane są niektóre Psalmy Dawidowe ku śpiewaniu ludziom zwyczajne. W Krakowie, u Antoniego Wosińskiego, 1627, podłużne 16o, k. 176 – z unikatowego egzemplarza z Biblioteki Eskurialu koło Madrytu (Real Biblioteca de San Lorenzo de El Escorial, sygn. B. O-VIII.29). Publikowany w tej edycji kancjonał zawiera materiał pieśniowy ułożony według okresów roku liturgicznego: są tu pieśni adwentowe – 25 (dwadzieścia polskich i pięć łacińskich), na Boże Narodzenie – 15 (dziewięć polskich, sześć łacińskich), o Męce Pańskiej – 10 (dziewięć tekstów polskich i jeden łaciński), na Kwietną Niedzielę (Palmową) – dwa (jeden polski i jeden łaciński), na Wielki Tydzień – cztery (jedna polska i trzy łacińskie), o Zmartwychwstaniu Pańskim – 10 (siedem tekstów polskich i trzy łacińskie), o Duchu Świętym – cztery (trzy polskie i jedna łacińska), na Boże Ciało siedem (pięć polskich i dwa łacińskie), Psalmy Dawidowe – 43 (wszystkie są w języku polskim) i pieśni rozmaite – 25 (18 polskich i siedem łacińskich). W sumie zbiór zawiera 145 śpiewów, w tym 116 w języku polskim, a 29 w łacińskim. Układ śpiewów w poszczególnych działach jest dowolny, nienumerowany ani nieuporządkowany alfabetycznie. Ponadto repertuar polski jest przemieszany z łacińskim. Najczęściej teksty polskie są zamieszczone obok swoich łacińskich odpowiedników.