Przeglądaj wg Autor "Bogacz, Roman"

Teraz wyświetlane 1 - 4 z 4
  • Miniatura
    Pozycja
    Mądrość Boża i mądrość ludzka w Pawłowym orędziu do Koryntian (1 Kor 1, 17–3, 4)
    (Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie Wydawnictwo Naukowe, 2024) Bogacz, Roman
    Co sprawiało, że przepowiadanie Pawła było skuteczne, że Apostoł Narodów pociągał za sobą tłumy i pod wpływem jego nauczania Kościół Chrystusowy rozrastał się w Imperium Rzymskim? By móc odpowiedzieć na to pytanie, w powyższym artykule określony został styl retoryczny Pierwszego Listu do Koryntian. Zaprezentowano także strukturę retoryczną fragmentu 1 Kor 1–4. Przyjrzeliśmy się szczególnie analizie retorycznej i egzegetycznej dwóch kroków argumentacji św. Pawła zawartych 1 Kor 1, 18–3, 4. Ich treść dotyczy przesłania płynącego z krzyża Chrystusa, orędzia do Koryntian wypływającego z nauki o zwycięskiej mocy Ukrzyżowanego oraz mądrości krzyża, którą pojąć mogą jedynie dojrzali w wierze chrześcijanie, zwani przez apostoła duchowymi. Ostatecznie ukazano działanie Ducha Świętego, który konstytuuje mądrość „człowieka duchowego” przeciwnego „człowiekowi zmysłowemu”.
  • Miniatura
    Pozycja
    Psalmy Asafa w Psałterzu. Studium porównawcze w zakresie literacko-teologicznym
    Górska, Hanna Walentyna; Bogacz, Roman; Witczyk, Hanna; Kuśmirek, Anna
    W Księdze Psalmów występuje dwanaście utworów (Ps 50; oraz 73-83) zawierających w określenie לְאסָףָ . Celem badań jest sprawdzenie, czy psalmy te pod względem językowym jak i teologicznym są ze sobą połączone w grupę oraz czy wyróżniają się na tle całej Księgi Psalmów. Ponadto została zwrócona uwaga na kolejność tych psalmów, ze szczególnością na Ps 50, oddzielony od pozostałych psalmów asafowych. Pierwszy rozdział przedstawia bardziej ogólne zagadnienia dotyczące psalmów asafowych takie jak miejsce i czas powstania oraz terminologię występującą w pierwszym wersecie poszczególnych utworów. Drugi rozdział poświęcony został badaniom nad strukturami poszczególnych psalmów asafowych jak również całej grupy jako spójnej struktury. Trzeci rozdział przedstawia badania dotyczące słownictwa oraz form gramatycznych występujących w psalmach asafowych. Natomiast czwarty rozdział przedstawia wybrane zagadnienia teologicznie występujące w obrębie grupy asafowej. Badania zostały oparte na analizie tekstu hebrajskiego oraz polskiego. Do tego celu zostanie zastosowana analiza filologiczno-egzegetyczna oraz elementy metody historycznokrytycznej. Na analizę filologiczno-egzegetyczną składają się analiza: słownictwa, morfologii, syntaksy, struktury, semantyki.
  • Miniatura
    Pozycja
    Wielowymiarowe sposoby współdziałania człowieka z Bogiem
    (Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie Wydawnictwo Naukowe, 2021) Bogacz, Roman; Zbroja, Bogdan
    Oddając kolejny tom serii „Z Badań nad Biblią”, pragniemy po raz kolejny dać czytelnikom kilka bardzo interesujących opracowań biblijnych tekstów. Autorzy, którzy zamieścili w niniejszym tomie swoje naukowe analizy, skupili się przede wszystkim na fakcie, że Boże powołanie nie niweluje wolności człowieka. Nawet gdy człowiek początkowo stawia opór Bożej woli i wybraniu, w końcowym efekcie godzi się jednak na zaproszenie ze strony Bożej Opatrzności na twórczą, choć trudną współpracę.
  • Miniatura
    Pozycja
    Wyższość Jezusa Chrystusa i Jego dzieła nad Mojżeszem według Listu do Hebrajczyków 3, 1 – 4, 13
    Chałupnik, Wiesław Tadeusz; Bogacz, Roman; Malina, Artur; Klinkowski,Jan
    Powodem napisania tej pracy jest brak całościowej, dokładnej analizy fragmentu Listu do Hebrajczyków 3,1 – 4,13 we współczesnych badaniach tego Listu. Autor pracy przeprowadził szczegółową egzegezę fragmentu przy zastosowaniu metody historyczno-krytycznej, uwzględniając tłumaczenie z greki, krytykę tekstu, strukturę literacką oraz analizę retoryczną. W oparciu o to autor zrealizował cele pracy, takie jak ukazanie wyższości Jezusa Chrystusa nad Mojżeszem. Chociaż Mojżesz jako przywódca doprowadził Izraelitów do Ziemi Obiecanej, to nie stała się ona dla nich miejscem odpoczynku. Temat odpoczynku zbadano pod kątem jego teologicznego znaczenia. Praca wyjaśnia, czym jest odpoczynek, o którym mowa w Hbr 3,1 – 4,13, zarówno w kontekście historycznym (Mojżesz i Jozue), jak i nowotestamentowym (Jezus Chrystus). Na koniec autor pracy wykazuje, że odpoczynek, którego Izraelici nie doświadczyli za czasów Mojżesza i później Jozuego, jest dostępny dla odbiorców tej księgi. Wynika to z argumentacji autora Listu, który podkreśla, że ten odpoczynek jest dostępny „dziś”, a więc również dla współczesnych mu wierzących. Kluczowe jest jednak zrozumienie, że odpoczynek ten można osiągnąć jedynie przez wiarę w Jezusa Chrystusa, a nie przez jakąkolwiek inną osobę. Tylko Chrystus, jako Syn Boży i wielki arcykapłan nowego przymierza, zapewnia wierzącym w Niego zbawienie oraz częściowo już odpoczynek, który zrealizuje się w pełni po śmierci wierzącego lub po powtórnym powrocie Chrystusa. Tym samym, ukazane jest, że Jezus Chrystus przewyższa Mojżesza pod każdym względem, co ma fundamentalne znaczenie zarówno teologiczne, jak i praktyczne dla pierwotnych odbiorców Listu oraz dla współczesnych wierzących.